`बिशी ब्याळी अन्ना-’ बेत जाहला मस्त
पाहता पाहता सगळे झाले फस्त,
शेवटी राहिला एक घास इवलासा!
‘खा उद्या सकाळी, टिकेल-’ वदली दारा
- तो टिकेल, पण तो टिकेल का खाणारा?
या इथे असो, सूर्योदय वा सूर्यास्त-
निद्राधिन आहे अवघे जग हे मस्त
जोमात वाढतो आहे वट स्वप्नांचा...
पाहतात कोणी मधुस्वप्ने रात्रीची,
अन तशीच कोणी स्वप्ने- पण दिवसाची!
कागदी अश्व अन धवल शुभ्र गजराज
कातडी पांघरुनि गरजतात वनराज
मोहरमी व्याघ्र बहु, तसे इसापी कोल्हे...
प्रतिप्रहराला नव खेळ रंगतो आहे-
गगनाच तंबू, सर्कस चालू आहे!
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा