बरणीत सुपारी कात-चुनाही आहे
तो देतो बांधुन पट्टी विविध तर्हेची
जन येती आणिक पान-तमाखु खाती
पिचकारी पहिली तिथेच मारुनी जाती...
मी होतो तेव्हा बादशहा निद्रेचा
जी आणित होती नजराणा स्वप्नांचा!
स्वप्नांचा श्रावण अखंड बरसत होता
परि हाय! आज ती एकही ना दे स्वप्न
निद्राच जाहली आहे आता स्वप्न...
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा